Do jakiego wnętrza pasuje stolik kawowy z betonu architektonicznego?

Coraz więcej architektów i projektantów wnętrz decyduje się wrzucić – choć odrobinę – betonu do domowych przestrzeni. Beton można przemycić w różnej formie – jako okładziny ścienne i podłogowe, blaty kuchenne i łazienkowe, a także w postaci mebli, np. do salonu. Z jakim stylem aranżacji zatem najlepiej będzie korelował stolik kawowy z betonu architektonicznego?

Beton architektoniczny i styl loftowy

Stolik z betonu architektonicznego świetnie sprawdzi się w kontakcie ze stylem industrialnym. Połączenie z szorstką cegłą i stalą daje nawiązanie do przemysłowego charakteru wnętrza. Stoliki kawowe to jednak nie wszystko. Ładnie będą wyglądać industrialne lampy wiszące, z domieszką betonu.

Meble z betonu architektonicznego bywają poddane tzw. efektowi deskowania, który uwydatnia jeszcze lepiej ich piękno.

Kolorystyka pomieszczeń z betonowymi meblami

Szary odcień betonu architektonicznego komponuje się pięknie jedynie z kilkoma barwami, np. śnieżną bielą, lub wyraźną, nasyconą zielenią, granatem, różem. Takie kolory doskonale podkreślają aranżację wnętrz w nowoczesnym stylu.

Obok stolika kawowego z betonu architektonicznego można umieścić rozkładaną sofę w szarym kolorze. Co ciekawe, takie umeblowanie świetnie komponuje się również z nowoczesnymi, drewnianymi meblami (koniecznie w jasnych tonacjach). Obecność drewna przełamuje surowość betonu, dając niebanalne wrażenie harmonii. Firma Wooden Epoxy proponuje zainteresowanym wiele kombinacji meblowych, np. stoliki kawowe z betonu architektonicznego. To miejsce, w którym lubi się eksperymentować i szukać nowych rozwiązań.

Jeśli mamy do czynienia z betonowymi podłogami lub ścianami, warto zainwestować w ciemniejsze meble (np. kuchenne, łazienkowe) o intensywnym odcieniu granatu, żółci. Jak blaty kuchenne z betonu – to tylko drewniane meble kuchenne na wymiar i subtelnie połyskująca armatura.

Jakie znaczenie ma beton we wnętrzu?

Beton architektoniczny jest przeciwieństwem luksusowych aranżacji pełnych przepychu. Kojarzy się on raczej z prostotą. To jednak nie wszystko. Wyraża także bunt do tradycyjnych, zwyczajnych, oklepanych rozwiązań aranżacyjnych. Jest wyrazem akceptacji niedoskonałości, pozorowanych niedociągnięć, niepewności w architekturze.